Als ik de cijfers moet geloven
, slikken ontzettend veel mensen één/meerdere psychofarmaca. Ik ook. Pas bij de afbouw heb ik gemerkt hoe totaal onwetend ik zelf was en dat geldt des te meer voor de hulpverleners en professi
Inleiding
Er zijn door de jaren heen veel te hoge verwachtingen geweest van het gebruik van antidepressiva. Veel van deze verwachtingen bleken slechts aannames. Er werd door artsen te weinig geluisterd naar de er
PostTraumatische Groei biedt een beter perspectief
Er wordt heel vaak naar mensen die ellende meemaken of de kluts kwijt zijn gekeken alsof er iets echt mis met ze is. Met andere woord
Samen met ons, niet zonder ons
Dit jaar woonde ik een conferentie bij met als hoofdthema digitale innovatie in zorg en welzijn. Een groot aantal sprekers, voornamelijk onderzoekers, richtte zich op onderzoek naar innovatie
Niet wetende dat vanaf die dag mijn leven volledig zou veranderen, liep ik medio 2012 naar de apotheek met een recept voor het antidepressivum seroxat (werkzame stof paroxetine) 20mg.
Eind jaren `90 kreeg ik, 39 jaar oud, voor de eerste
Als lezer van deze blogs weet u dat het middel veel erger kan zijn dan de kwaal. Misschien omdat u dat zelf is overkomen, en anders omdat u de verhalen kent. Zelf spreek ik uit ervaring. Op dit moment gebruik ik al bijna zes jaar geen psychofarmac
Deze enigszins provocerende uitspraak die we de laatste jaren vaak horen is ontleend aan het gelijknamige populaire boek van Dick Swaab.
‘Ik ben mijn brein’, zo luidde de titel reeds van een column van diezel
Als psycholoog heb ik me nooit met medicatie beziggehouden; dat was voor de dokter. Ik mocht daar op de afdelingen in het psychiatrisch ziekenhuis waar ik werkte (meestal met mensen die ernstig en langdurend psychisch lijden) ook niets over zeggen
Kon ik maar zeggen dat ik verbaasd was. Dat het niet waar was. Dat zijn verhaal niet kon kloppen. Of dat het om een eenmalige dwaling ging. Maar nee – en hier zucht ik diep – het verhaal dat Ewout in zijn boek ‘Wie is er nou eige
Een blog over mijn ervaringen met de ggz en medicatie, als cliënt en als ervaringswerker. Dat is de vraag die ik krijg. Leuk, ik heb nog nooit een blog mogen schrijven. Eng ook wel, want ja, nog niet eerder gedaan. In deze blog vertel ik je h
Mijn kennismaking met de psychiatrie ligt al even terug, zo’n 30 jaar geleden om precies te zijn. Het voelt echter nog als de dag van gisteren, het gebeuren heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten. Ik zal in dit blog trachten een genuanc
Stichtingen als PILL zijn nodig. Positieve wetenschappelijke bevindingen over de werkzaamheid van pillen worden doorgaans van de daken geschreeuwd. De vaak tegenvallende of zelfs zorgelijke resultaten op de wat langere termijn bereiken het publiek
Als mensen psychisch ontregelen, geen grip meer hebben op hun denken, voelen of handelen. Vast zitten in een eenzijdig perspectief op zichzelf of de wereld om hen heen. Het ook met ondersteuning van naasten niet meer lukt de balans te hervinden. D
Stichting PILL hecht veel belang aan de kennis, meningen en visies van anderen. Een open(bare) uitwisseling hiervan kan bijdragen tot betere keuzes voor het al of niet gebruiken en voorschrijven van psychofarmaca. We willen daarom bijdragen van anderen graag op onze website plaatsen.
Het plaatsen van deze bijdragen wil niet zeggen dat we het in alle gevallen met de inhoud, gekozen stijl of vorm eens zijn. Dit is, zo vinden wij, de verantwoordelijkheid van de degene die de bijdrage levert. Wel kan het zijn dat we de bijdrage van een reactie van onze kant voorzien of het onderwerp in een bredere context plaatsen.
Mocht van een schriftelijke bijdrage de leesbaarheid in onze ogen onvoldoende zijn (b.v. zinsbouw en spelling) dan zullen we in overleg met de auteurs tekstwijzigingen voorstellen. Hetzelfde geldt wanneer we vinden dat de tekst beledigend is of anderszins de grenzen van respect overschrijdt of buiten wettelijke kaders valt. Voor het geval we hierin niet tot overeenstemming komen, kunnen we besluiten de bijdrage niet te plaatsen.